تأثیر بازی درمانگری کودک محور بر کاهش نشانه‌های رفتاری کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

مقدمه: اختلال نارسايی توجه/ فزون کنشی با مشکلات زيادی همراه بوده و روش‌های درمانی متعددی برای درمان کودکان مبتلا به اين اختلال ارائه شده است. پژوهش حاضر تأثير بازی درمانگری کودک محور بر کاهش نشانه‌های رفتاری کودکان با اختلال نارسايی توجه/ فزون کنشی را مورد بررسی قرار داده است. روش: 25 کودک با اختلال نارسايی توجه/ فزون کنشی در دامنه سنی 7 تا 12 ساله با روش نمونه گيری در دسترس انتخاب و با روش پژوهشی شبه آزمايشی از نوع سری‌های زمانی يک گروهی بدون گروه کنترل مورد آزمايش قرار گرفتند. بعد از انجام دو نوبت پيش آزمون، برنامه بازی درمانگری کودک محور به مدت 24 جلسه (هر جلسه به مدت 40 دقيقه- دوبار در هفته) اجرا شد. سپس در چهار نوبت نسبت به اجرای پس آزمون اقدام شد. برای انجام پيش و پس آزمون‌ها از فرم والد پرسشنامه علائم مرضی کودکان و برای تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيری‌های مکرر استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که نمره‌های تمامی چهار نوبت پس آزمون از نمره‌های پيش آزمون‌ها به طور معناداری کمتر بودند. بالاترين ميزان کاهش مربوط به نمره‌های پس آزمون اول بود که بعد از گذشت 4 هفته (8 جلسه) بازی درمانی به دست آمد. در کل نتايج حاکی از آن بود که نشانه‌های رفتاری اختلال نارسايی توجه/ فزون کنشی در فاصله جلسه‌های سوم تا بيست و چهارم با شيبی ملايم و به طور معنادار کاهش يافته است. نتيجه‌گيری: بازی درمانگری کودک محور را می‌توان در کنار ساير روش‌های درمانی به عنوان روشی اثربخش برای کاهش نشانه‌های رفتاری اختلال نارسايی توجه/ فزون کنشی در کودکان به کار برد.