اثربخشی گروه درمانی رابطه والد- کودک بر پرخاشگری کودکان پیش دبستانی نویسنده مجتبی رجب پور *، شاهرخ مکوند حسينی ، پروين رفيعی نيا سال انتشار: چکیده مقاله مقدمه: با توجه به اينکه پرخاشگری پيامدهای زيانباری برای خود کودک پرخاشگر و اطرافيان وی دارد، اين پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی رابطه والد- کودک بر پرخاشگری کودکان پيش دبستانی انجام شد. روش: در يک طرح شبه آزمايشی با پيش آزمون- پس آزمون توأم با گروه کنترل، تعداد 45 کودک پرخاشگر (25 پسر و 20 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گيری در دسترس انتخاب شده و والدين آنها، پس از موافقت با شرکت در پژوهش، به صورت تصادفی به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. به منظور سنجش پرخاشگری کودکان، مربيان مهد کودک‌های آنان پرسشنامه پرخاشگری پيش دبستانی را تکميل نمودند. والدين در 10 جلسه، گروه درمانی رابطه والد- کودک را بر اساس دستور العمل لندرث و براتون دريافت نمودند. پس از اتمام جلسات درمان، به منظور سنجش پرخاشگری از مربيان مهد پس آزمون و نيز پس از يک ماه آزمون پيگيری به عمل آمد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل کواريانس مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: با توجه به يافته‌های به دست آمده از تحليل کواريانس، گروه درمانی رابطه والد- کودک منجر به کاهش معنادار پرخاشگری فيزيکی- تهاجمی و کلامی- تهاجمی در گروه آزمايشی در مقايسه با گروه گواه گرديده اما باعث کاهش معنادار پرخاشگری رابطه‌ای در پی جلسات درمان در گروه آزمايشی در مقايسه با گروه گواه نشده است. نتيجه‌گيری: گروه درمانی رابطه والد- کودک، با آموزش مهارت‌های فرزند پروری در کاهش پرخاشگری کلامی و فيزيکی کودکان پيش دبستانی مؤثر است. با اين وجود، گروه درمانی رابطه والد- کودک طی يک دوره درمانی 10 جلسه‌ای برای کاهش پرخاشگری رابطه‌ای کودکان کافی نيست. اين امر لزوم طراحی يک مداخله جامع و مناسب برای کاهش انواع پرخاشگری را يادآور می‌سازد. فرم ثبت نظرات شما نام و نام خانوادگی: * شماره همراه: * آدرس ایمیل: * * نظر شما: * نظرات کاربران: