XML پیش بینی مصرف مواد در نوجوانان بر اساس شاخص‌های خطرساز و محافظت کننده پیشگیری فردی، خانوادگی، همسالان و محل سکونت

مقدمه: اين پژوهش به منظور بررسی پيش ‌بينی پذيری مصرف مواد توسط نوجوانان بر اساس عوامل خطرساز و محافظت کننده فردی، خانوادگی، مدرسه‌ای، دوستان و محله زندگی اجرا شده است. روش: گروه نمونه 698 دانش آموز دوره‌ی متوسطه 19-14 سال (366 پسر و 332 دختر) بودند که به روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از مقياس پيشگيری از مصرف مواد نوجوانان اندازه‌گيری و به وسيله آماره‌های رگرسيون لوجستيک دو ارزشی و تحليل واريانس تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که عوامل فردی شامل کنترل تکانه، برون‌ريزی خشم، هوش هيجانی درون فردی و بين فردی پيش بينی کننده معنی‌داری از مصرف مواد در دانش آموزان بودند و اما وضعيت تحصيلی و نگرش مذهبی دانش آموزان اثر پيش بينی کنندگی معنی‌داری نداشت. ميزان خطرپذيری مصرف مواد در بين دانش آموزان مصرف کننده سيگار بالاتر بود. از ميان عوامل خانوادگی، دلبستگی ايمن به پدر و مادر، اثر پيش بينی کنندگی معنی‌داری داشت و ميزان خطرپذيری مصرف مواد در بين دانش آموزانی که اعضاء درجه يک خانواده مصرف کننده مواد بودند، بالاتر بود. از ميان عوامل مربوط به مدرسه و دوستان، وضعيت تحصيلی دوستان، نگرش دوستان به مواد، نگرش به مدرسه اثر پيش بينی معنی‌داری در مصرف مواد توسط دانش آموزان داشت و ميزان خطرپذيری مصرف مواد در بين دانش آموزانی که دوستان آنها مصرف کننده سيگار و مواد بودند، بالاتر بود. با توجه به عامل محله سکونت نتايج نشان داد که ميزان خطرپذيری مصرف مواد در بين دانش آموزانی که شاهد مصرف مواد در محله سکونت خود بودند، بالاتر بود و تفاوت معنی‌داری بين دختران و پسران از نظر شاخص کلی عوامل خطرساز و محافظت کننده پيشگيری از مصرف مواد وجود داشت. نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، می‌توان گفت که مصرف مواد توسط نوجوانان يک پديده چند عليتی است و برای هر گونه مداخله پيشگيری در اين خصوص توجه به عوامل فردی، خانوادگی، مدرسه، دوستان و محيط زندگی بايستی توأمان باشد. با توجه با بالاتر بودن ميزان عوامل خطرساز مصرف مواد در پسران در مقايسه با دختران، توجه خاصی بايد به تفاوت‌های جنسيتی در مداخلات پيشگيری اعمال گردد.