اثربخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر افزایش بهزیستی ذهنی و امید بیماران مبتلا به ام اس

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر افزايش بهزيستی ذهنی و اميد بيماران مبتلا به ام اس صورت گرفت. روش: پژوهش از نوع نيمه آزمايشی همراه با گروه آزمايش و گواه بود. روش نمونه گيری ابتدا به صورت يک فراخوان عمومی بين زنان و دختران عضو انجمن ام اس استان يزد برگزار شد و سپس داوطلبين به صورت تصادفی در گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. پرسشنامه‌های بهزيستی ذهنی و اميد در پيش آزمون توسط آنان تکميل شد، سپس برای شرکت کنندگان در گروه آزمايش جلسات درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن به صورت گروهی طی 8 جلسه در انجمن ام اس استان يزد برگزار شد. در جلسه هشتم نيز از افراد خواسته شد که پرسشنامه‌های مذکور را مجدداً تکميل نمايند. برای تحليل داده‌ها علاوه بر استفاده از آمار توصيفی از تحليل کواريانس تک متغيری استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌های پژوهش نشان داد که ميانگين نمرات بهزيستی ذهنی و اميد گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به صورت معناداری افزايش يافت. نتيجه‌گيری: نتايج نشان می‌دهد که درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر افزايش بهزيستی ذهنی و اميد بيماران مبتلا به ام اس مؤثر است.