اثربخشی گروه درمانی بر کاهش علائم روان‌شناختی بیماران ام اس

مقدمه: ام اس يکی از بيماری‌های سيستم عصبی مرکزی است که چالش‌های زيادی را در خصوص سازگاری روان‌شناختی افراد مبتلا در تمام دنيا ايجاد کرده است. در اين خصوص مداخلات روان‌شناختی می‌توانند مورد استفاده قرار گيرند. هدف اين پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر بيان احساسات در تعاملات گروهی بر خستگی، اضطراب و افسردگی بيماران ام اس بود. روش: پژوهش فوق به روش شبه آزمايشی با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيری با گروه کنترل انجام شد. نمونه شامل 24 بيمار مبتلا به بيماری ام اس انجمن ام اس کرمان بود که به شيوه در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه (آزمايش و کنترل) تقسيم شدند. همه‌ی بيماران قبل از مداخله، بعد از آن و در مرحله پيگيری پرسشنامه‌های افسردگی بک، اضطراب بک و خستگی را تکميل کردند. مداخله در پژوهش حاضر گروه درمانی مبتنی بر بيان احساسات در تعاملات گروهی بود که در طی شانزده جلسه روی گروه آزمايش صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيری مکرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌های اين پژوهش نشان داد که دو گروه بعد از درمان و در مرحله پيگيری به طور معنی‌داری از نظر افسردگی و اضطراب متفاوت هستند. با وجود اين، در خصوص متغير خستگی اين اثر معنی‌دار نبود. نتيجه‌گيری: نتايج حاکی از اثربخشی گروه درمانی در کاهش افسردگی و اضطراب بيماران ام اس بود.