اثربخشی درمانگری چند وجهی لازاروس بر ارتقاء سلامت عمومی در بیماران ام اس

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمانگری چند وجهی لازاروس بر ارتقاء شاخص‌های سلامت در بيماران مبتلا به ام اس می‌باشد. روش: جامعه آماری شامل همه بيماران مبتلا به ام اس در شهر قزوين بود. تعدادی از بيماران مذکور به شيوه در دسترس انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی و مصاحبه بالينی بر مبنای راهنمای تشخيصی آماری اختلالات روانی (نسخه چهارم)، 40 نفر زن و مرد انتخاب شدند و در نهايت به صورت تصادفی در دو گروه (20 نفر گروه آزمايش و 20 نفر گروه گواه) جايگزين شدند. از 20 نفر آزمودنی گروه آزمايش 16 نفر درمان را تکميل کردند. 12 جلسه 90 دقيقه‌ای درمان چند وجهی لازاروس در طی 3 ماه در گروه آزمايش به صورت گروهی انجام گرفت. تمام آزمودنيها قبل و بعد از درمان و در دوره پيگيری پس از يک ماه پرسشنامه سلامت عمومی را تکميل کردند. يافته‌ها: نتايج حاصل از آزمون مانکوا نشان داد که درمان چند وجهی لازاروس اثر معنی‌داری بر سلامت عمومی دارد. همچنين نتايج آزمون آنکوا نشان داد که درمان چند وجهی به طور معنی‌داری باعث کاهش افسردگی، اضطراب و اختلال در عملکرد اجتماعی شده است اما بر علائم بدنی اثر معنی‌داری نداشت. نتايج ذکر شده در مرحله پيگيری حفظ شده بودند. نتيجه‌گيری: درمانگری چند وجهی لازاروس می‌تواند سلامت عمومی بيماران مبتلا به ام اس را ارتقاء بخشد.