چکیده مقاله
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فراشناخت و درک روابط فضايی بر بهبود عملکرد رياضی دانش‌آموزان با ناتوانی يادگيری رياضی انجام گرفته است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پايه سوم ابتدايی مبتلا به ناتوانی يادگيری رياضی شهر اصفهان در سال تحصيلي90-89 بود. به منظور انجام اين پژوهش، 20 کلاس به شيوه نمونه‌گيری خوشه‌ای انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده شامل مقياس هوش کودکان وکسلر4، آزمون تشخيص حساب نارسايی آزمون عملکرد تحصيلی رياضی بود. از ميان افرادی که بر اساس اين ابزارها دارای ناتوانی يادگيری رياضی تشخيص داده شدند، 45 نفر به طور تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های آموزش فراشناختی، آموزش درک روابط فضايی و کنترل گمارش شدند. طرح پژوهش آزمايشی از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. داده‌های به دست آمده با روش آماری تحليل کواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل کواريانس نشان داد که بين گروه‌ها تفاوت معناداری وجود دارد آزمون کمترين تفاوت معنادار نشان داد که تفاوت گروه‌های آموزش فراشناختی و آموزش روابط فضايی با گروه کنترل معنادار است، درحاليکه گروه‌های آزمايش تفاوت معناداری با هم ندارند. نتيجه‌گيری: بر اساس يافته‌ها هر دو روش آموزش فراشناختی و آموزش درک روابط فضايی به يک اندازه در درمان اختلال يادگيری رياضی مفيد هستند. از يافته‌های اين پژوهش نتيجه گرفته می‌شود که می‌توان از فراشناخت و درک روابط فضايی در آموختن رياضی به دانش آموزان دچار اختلال رياضی بهره برد.