اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب و نگرانی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب و نگرانی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير انجام شد. روش: با استفاده از طرح آزمايشی پيش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با پيگيری، 18 دانشجوی مراجعه کننده به مراکز مشاوره دانشگاه‌های شهر تهران که طبق ملاک‌های راهنمای تشخيصی آماری نسخه چهارم مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بودند به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و کنترل جايگزين شدند. آزمودنيهای دو گروه به پرسشنامه نگرانی ايالت پنسيلوانيا و مقياس اضطراب صفت پاسخ دادند. آزمودنيهای گروه آزمايش به مدت 16 جلسه تحت درمان فردی قرار گرفتند. در پايان درمان و همچنين يک ماه بعد از درمان آزمودنيهای دو گروه مجدداً به پرسشنامه نگرانی و اضطراب صفت پاسخ دادند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری به طور معنی‌داری موجب کاهش نگرانی و اضطراب صفت آزمودنيهای مبتلا به اختلال اضطراب فراگير در مرحله پس آزمون و پيگيری شده است. نتيجه‌گيری: نتايج پژوهش نشان می‌هد که درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم اختلال اضطراب فراگير مؤثر است