بررسی نقص بازداری و بازشناسی هیجانی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

مقدمه: تحقيق حاضر به بررسی بازداری و بازشناسی هيجانی در افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی و مقايسه‌ی اين گروه با افراد بهنجار پرداخته است. روش: جامعه‌ی آماری اين پژوهش افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی در دامنه سنی 45-15 ساله بود که در نيمه‌ی دوم سال 1388 و نيمه‌ی اول سال 1389 به بيمارستان‌های و مراکز درمانی و مشاوره شهرستان اردبيل مراجعه کرده بودند. جامعه بهنجار اين پژوهش را کليه افراد بهنجار 45-15 شهرستان اردبيل ساله تشکيل می‌داد. با روش نمونه‌گيری در دسترس از هر گروه 40 نفر و در مجموع 80 نفر انتخاب شدند و کليه‌ی اين افراد از نظر متغيرهای سن، جنسيت، سطح تحصيلی و دست برتری با همديگر جور شدند. آزمودنيها با استفاده از آزمون بازداری هيجان، آزمون بازشناسی هيجان چهره‌ای، آزمون شدند. نتايج با روش آماری تحليل واريانس چند متغيری مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌های پژوهش نشان داد که افراد وسواس در بازداری هيجانی و بازشناسی هيجانی به طور معنی‌داری، ضعيف‌تر از گروه افراد بهنجار عمل کردند. نتيجه‌گيری: افراد مبتلا به وسواس در بازداری و بازشناسی هيجانی به طور معنی‌داری ضعيف‌تر از گروه سالم عمل کردند. افرادی که از بيماری وسواس فکری- عملی رنج می‌بردند؛ در بازداری و بازشناسی هيجانی در مقايسه با گروه بهنجار تخريب بيشتری نشان دادند.