مقایسه حافظه شرح حال در افراد تک زبانه و دو زبانه مبتلا به نشانگان نارسایی ایمنی اکتسابی

مقدمه: با توجه به نتايج يافته‌های پژوهشی در مورد تأثير وجوه مختلف فرهنگ در تروما، پژوهش حاضر با هدف مقايسه حافظه شرح حال افراد تک زبانه (فارس زبان) و دو زبانه (کرد زبان) مبتلا به نشانگان نارسايی ايمنی اکتسابی انجام گرفت. روش: نمونه پژوهش شامل 60 فرد تک زبانه (30 نفر بهنجار و 30 نفر بيمار مبتلا به اچ. آی. وی/ ايدز) و 60 فرد دو زبانه (30 نفر بهنجار و 30 نفر بيمار مبتلا به اچ. آی. وی/ ايدز) بود که با روش نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و در متغيرهای جنس، سن و هوش از طريق آماره کواريانس کنترل شدند. آزمودنيها از طريق مقياس تجديد نظر شده تأثير رويداد، سياهه افسردگی بک، سياهه اضطراب بک، مقياس هوش تجديد نظر شده وکسلر بزرگسالان، مصاحبه حافظه شرح حال و آزمون حافظه شرح حال مورد ارزيابی قرار گرفتند و اطلاعات به دست آمده از طريق روش تحليل واريانس دو عاملی و آزمون t برای مقايسه دو گروه مستقل تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌های تحليل واريانس دو عاملی نشان داد که در متغير خاطرات اختصاصی، اثر تعامل گروه و زبان معنادار اما در بازيابی خاطرات از حافظه رويدادی و معنايی، اثر تعامل غير معنادار به دست آمد. همچنين افراد بهنجار در مقايسه با افراد بيمار، مواد بيشتری را از حافظه شرح حال بازيابی کردند. در سطح زبان، افراد دو زبانه در مقايسه با افراد تک زبانه در آزمون حافظه شرح حال، اختصاصی‌تر عمل کردند و در مصاحبه حافظه شرح حال عملکرد بهتری در يادآوری خاطرات دوره بزرگسالی از حافظه شرح حال داشتند. نتيجه‌گيری: از نظر حافظه شرح حال (رويدادی و معنايی) به طور کلی ميان افراد تک زبانه و دو زبانه تفاوت معناداری مشاهده نشد.