اثربخشی بازی‌های واجی بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان پسر نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌های واجی بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان پسر نارساخوان صورت گرفت. روش پژوهش آزمايشی و از طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر نارساخوان سوم ابتدايی شهر اصفهان بود. به‌منظور انجام اين پژوهش، 30 دانش‌آموز نارساخوان به شيوه نمونه‌گيری تصادفی چند مرحله‌ای، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده عبارت از آزمون خواندن و نارساخوانی (نوری و مرادی، 1384)، و ماتريس‌های هوشی پيش‌روندۀ ريون کودکان بود. داده‌های به‌دست آمده با روش آماری تحليل کواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد که ميانگين عملکرد خواندن گروه آزمايش در خرده‌مقياس‌های خواندن کلمات، زنجيرۀ کلمات، ناميدن تصاوير؛ درک کلمه، حذف آوا، خواندن ناکلمات، نشانه حروف، نشانه مقوله و سرعت خواندن بيشتر از گروه گواه بود (01/0 > P ) . اما بين ميانگين دو گروه در خرده‌مقياس‌های درک کلمات و کلمات هم‌قافيه تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراين، می‌توان نتيجه گرفت که بازی‌های واجی بر بهبود عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان مؤثر است و به‌عنوان يک روش آموزشی و درمانی می‌توان از آن استفاده نمود.

واژه‌های كليدي: بازی‌های واجی، عملکرد خواندن، دانش‌آموز، نارساخوان