اثربخشی برنامه گروهی والدگری مثبت بر رابطه مادر- کودک در کودکان با اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه

چکيده مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، تعيين اثربخشی برنامه گروهی والدگری مثبت بر روابط مادر- کودک در کودکان 4 تا 10 سال با اختلال بيش فعالی/ نارسايی توجه بود. روش: جامعه آماری شامل مادران 25 کودک با اختلال بيش فعالی/ نارسايی توجه مراجعه کننده به مراکز درمانی اخوان و رفيده شهر تهران بودند که به شيوه در دسترس انتخاب شدند و در 8 جلسه آموزشی برنامه گروهی والدگری مثبت (2 ماه؛ هفته‌ای 1 جلسه) شرکت کردند. مادران مقياس رابطه والد- کودک، را قبل و بعد از شرکت در جلسات آموزشی تکميل کردند. در پايان جلسات آموزشی، داده‌های حاصل از پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحليل واريانس يک متغيری با اندازه‌گيری‌های مکرر و آزمون تعقيبی بونفرونی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد که اجرای برنامه گروهی والدگری مثبت به مادران کودکان دارای اختلال بيش فعالی/ نارسايی توجه منجر به کاهش معنادار تعارض و وابستگی و افزايش نزديکی و به طور کلی موجب بهبود رابطه مادر- کودک شده است. نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، آموزش گروهی برنامه والدگری مثبت می‌تواند رابطه مادر- کودک را بهبود بخشد.