مقایسه‌ی ویژگی‌های شخصیتی بیماران مبتلا به نشانگان روده‌ی تحریک‌پذیر، بیماران مبتلا به سایر اختلال‌های گوارشی و افراد بهنجار

چکيده مقدمه پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ی ويژگی‌های شخصيتی بيماران مبتلا به نشانگان روده‌ی تحريک‌پذير، بيماران مبتلا به ساير اختلال‌های گوارشی و افراد بهنجار انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع علّی- مقايسه‌ای است. بدين منظور 219 نفر (شامل بيماران مبتلا به نشانگان روده‌ی تحريک‌پذير، بيماران مبتلا به ساير اختلال‌های گوارشی و افراد بهنجار) بر اساس روش نمونه‌گيری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی جمعيت‌شناختی و پرسشنامه‌ی پنج عامل بزرگ ايرانی (گردون) استفاده شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون تحليل واريانس يک راهه (ANOVA) و آزمون تعقيبی توکی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد که ميانگين نمرات عامل نوروزگرايی در بيماران مبتلا به نشانگان روده‌ی تحريک‌پذير و بيماران مبتلا به ساير اختلال‌های گوارشی بيشتر از افراد بهنجار است. در حالی که ميانگين نمرات افراد بهنجار در عامل برون‌گرايی بيشتر از بيماران مبتلا به نشانگان روده‌ی تحريک‌پذير و بيماران مبتلا به ساير اختلال‌های گوارشی بود. در عامل‌های گشودگی، نرم‌خويی و وظيفه‌شناسی تفاوت بين گروه‌ها معنادار نبود. نتيجه‌گيری: ويژگی‌های شخصيتی بيماران مبتلا به اختلال‌های گوارشی تلويحات کاربردی فراوانی در زمينه‌های پژوهشی، سبب‌شناسی و درمان اين اختلال‌ها دارد.