ارتباط سبک‌ها و مکانیزم‌های دفاعی با سیستم‌های مغزی/ رفتاری

مقدمه: وقتی در مورد مکانيزم‌های دفاعی در حيطه شخصيت مطالعه می‌کنيم، در می‌يابيم که تفکر انسان هميشه منطقی، مبتنی بر واقعيت، عينی و هدفمند نيست. مکانيزم‌های دفاعی که وظيفه حفاظت در برابر اضطراب را بر عهده دارند، تحت تأثير سيستم‌های مختلف مغزی/ رفتاری ممکن است کارکرد بهنجار يا نابهنجار داشته باشند. پژوهش حاضر با همين هدف به بررسی ارتباط سبک‌ها و مکانيزم‌های دفاعی با سيستم‌های مغزی/ رفتاری می‌پردازد. روش: 214 دانشجوی مؤنث تحصيلات تکميلی يکی از دانشگاه‌های تهران به شيوه انتخاب تصادفی ساده با تکميل پرسشنامۀ شخصيتی گری- ويلسون و پرسشنامۀ سبک‌های دفاعی در اين پژوهش شرکت داشتند. داده‌ها با روش آماری همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد که سيستم فعال ساز رفتاری در ابعاد کلی با هيچ يک از سبک‌های دفاعی ارتباط ندارد اما مؤلفه اجتناب فعال با مکانيزم دفاعی رشد يافتۀ والايش و پيشاپيش نگری ارتباط مثبت معنادار و با مکانيزم دفاعی رشد نايافتۀ دليل تراشی و فرافکنی ارتباط منفی معنادار دارد. سيستم بازداری رفتاری و مؤلفه‌های خاموشی و اجتناب منفعل، با سبک و مکانيزم‌های دفاعی رشد يافته ارتباط منفی معنادار و با سبک و مکانيزم‌های دفاعی رشد نايافته ارتباط مثبت معنادار دارد. نتيجه‌گيری: بر اساس يافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتيجه گرفت که افراد دارای سيستم بازداری رفتاری غالب بيشتر از مکانيزم‌های دفاعی رشد نايافته استفاده می‌کنند.