اثربخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر ارتقای بهزیستی روان‌شناختی، عاطفی و اجتماعی دانشجویان دارای احساس غربت

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مديريت استرس به شيوه شناختی- رفتاری بر ارتقای بهزيستی روان‌شناختی، عاطفی و اجتماعی دانشجويان غير بومی سال اول دارای احساس غربت طراحی شده است. روش: با استفاده از يک غربالگری اوليه، 228 دانشجوی سال اول دانشگاه، 2 هفته بعد از آغاز سال تحصيلی از طريق پرسشنامه احساس غربت ارزيابی شدند. از اين تعداد 88 دانشجو بر اساس اکتساب نمره 1 انحراف معيار بالاتر از ميانگين، دچار احساس غربت تشخيص داده شدند که از بين آنها تعداد 40 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمايش قرار گرفتند. با استفاده از يک طرح آزمايشی پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، گروه آزمايش طی 10 جلسه تحت شيوه‌های آموزش مديريت استرس به شيوه شناختی- رفتاری قرار گرفت، در حالی که در اين مدت گروه کنترل هيچ مداخله‌ای را دريافت نکردند. هر دو گروه در پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقياس‌های بهزيستی روان‌شناختی، بهزيستی عاطفی و بهزيستی اجتماعی مورد ارزيابی قرار گرفتند و نتايج با استفاده از آزمون تحليل کوواريانس چند متغيری تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که بين دو گروه در پيش آزمون تفاوت معنی‌دار وجود نداشت، اما آموزش مديريت استرس به شيوه شناختی- رفتاری در گروه آزمايش، نمرات بهزيستی روان‌شناختی، عاطفی و اجتماعی را به طور معنی‌داری افزايش داد. نتيجه‌گيری: برنامه آموزش مديريت استرس به شيوه شناختی- رفتاری می‌تواند جزء برنامه‌های مداخلاتی در گروه‌های هدف و جمعيت عمومی مراکز مشاوره دانشگاه‌ها قرار گيرد تا از طريق افزايش بهزيستی روان‌شناختی عاطفی و اجتماعی دانشجويان، به افزايش بهره‌وری محيط آموزشی دانشگاه کمک نمايد.