رابطۀ تاب‌آوری و بهزیستی روان‌شناختی: نقش واسطه‌ای خوش‌بینی

اين پژوهش به‌منظور پيش‌بينی بهزيستی روان‌شناختی از طريق تاب‌آوری و نيز آزمون نقش واسطه‌ای خوش‌بينی در رابطۀ بين بهزيستی روان‌شناختی و تاب‌آوری انجام پذيرفت . برای دستيابی به اين هدف، نمونه‌ای شامل 414 دانشجوی پزشکی (213 پسر و 191 دختر) از طريق نمونه‌گيری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. گروه نمونه به مقياس تاب‌آوری (کانر و ديويدسون، 2003)، مقياس خوش‌بينی (شی‌ير و کارور ، ۱۹8۵ ) و مقياس بهزيستی روان‌شناختی (ريف، 1989) پاسخ دادند. نتايج نشان داد که تاب‌آوری توان پيش‌بينی بهزيستی روان‌شناختی را دارد . همچنين، همبستگی خوش‌بينی با متغير پيش‌بين (تاب‌آوری) (38/0 r= ، 01/0 P< ) و متغير ملاک (بهزيستی روان‌شناختی) مثبت و معنادار است ( 45/0 r= ، 01/0 P< ). با توجه به نتايج رگرسيون سلسله‌مراتبی می‌توان نتيجه گرفت که خوش‌بينی در رابطۀ بين تاب‌آوری و بهزيستی روان‌شناختی نقش واسطه‌ای جزئی (و نه کامل) دارد. بنابر يافته‌ها می‌توان گفت که بخشی از اثر تاب‌آوری بر بهزيستی روان‌شناختی از طريق خوش‌بينی تبيين می‌شود. همچنين خوش‌بينی فرد، صرف‌نظر از ميزان تاب‌آوری او تا حدودی موجب بهزيستی روان‌شناختی می‌‌گردد. تمام همبستگی‌ها در سطح 01/0 معنادار بودند.

واژه‌های كليدي: تاب‌آوری، بهزيستی روان‌شناختی، خوش‌بينی،