تأثیر روش‌های آموزشی نقشه مفهومی، یادگیری مشارکتی و سنتی بر انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی درس زیست شناسی

هدف اين پژوهش بررسی تأثير روش‌های آموزشی نقشه مفهومی، يادگيری مشارکتی و روش سنتی بر انگيزه پيشرفت و پيشرفت تحصيلی درس زيست شناسی بود. جامعه آماری اين پژوهش همه دانش‌آموزان پسر رشته تجربی شهرستان ورامين بودند. در يک طرح نيمه آزمايشی 60 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه جايگزين شدند. گروه‌های آزمايش به طور مجزا 15 جلسه تحت آموزش به کمک روش نقشه مفهومی و يادگيری مشارکتی قرار گرفتند و گروه کنترل با روش سنتی آموزش ديد. همه گروه‌ها پرسشنامه انگيزه پيشرفت هرمانز (1970) و آزمون معلم ساخته پيشرفت تحصيلی را به عنوان پيش تست و پس تست تکميل کردند. داده‌ها با روش واريانس چند متغيره (مانوا) تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد روش نقشه مفهومی برخلاف روش سنتی باعث افزايش انگيزه پيشرفت و پيشرفت تحصيلی شده است. همچنين روش يادگيری مشارکتی برخلاف روش سنتی باعث افزايش پيشرفت تحصيلی شده، اما ميان آن دو در انگيزه پيشرفت تفاوت معناداری وجود نداشت. علاوه بر آن روش نقشه مفهومی بيشتر از روش يادگيری مشارکتی باعث افزايش پيشرفت تحصيلی شده، اما ميان آن دو در انگيزه پيشرفت تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0p<) بنابراين روش نقشه مفهومی از روش‌های يادگيری مشارکتی و سنتی مؤثرتر است.

واژه‌های كليدي: نقشه مفهومی، يادگيری مشارکتی، سنتی، انگيزه پيشرفت، پيشرفت تحصيلی،