مقایسه ناگویی خلقی، تکانشگری و فعال سازی و بازداری رفتاری در دانشجویان دارای نشانه‌های اختلال شخصیت وسواسی- جبری و پارانوئید و بهنجار

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقايسه ناگويی خلقی، تکانشگری و فعال سازی و بازداری رفتاری در دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت وسواسی- جبری، پارانوئيد و بهنجار می‌باشد. روش: جامعه آماری اين تحقيق شامل تمامی دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلی در سال تحصيلی 91-1390 (8344 نفر) می‌باشد. در مرحله اول برای شناسايی دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت وسواسی- جبری و پارانوئيد، 368 نفر از دانشجويان به شيوه تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه بالينی چند محوری ميلون-III روی آنها اجرا شد و در مرحله دوم با توجه به اينکه تحقيق حاضر علی- مقايسه‌ای می‌باشد، برای هر زير گروه از دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت وسواسی- جبری، پارانوئيد و بهنجار 25 نفر انتخاب و پرسشنامه ناگويی خلقی تورنتو، پرسشنامه تکانشگری بارات و پرسشنامه شخصيتی گری- ويلسون روی هر سه گروه اجرا گرديد. داده‌ها به کمک تحليل واريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد که ميانگين نمرات ناگويی خلقی، تکانشگری و بازداری رفتاری در دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت پارانوئيد بيشتر از دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت وسواسی- جبری و بهنجار است؛ در حالی که ميانگين نمرات فعال سازی رفتاری در دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت وسواسی- جبری بيشتر از دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال شخصيت پارانوئيد و بهنجار است. نتيجه‌گيری: اين مطالعه نشان دهنده اهميت نقش ناگويی خلقی، تکانشگری و فعال سازی و بازداری رفتاری در درک و فهم بهتر آسيب شناسی اختلالات شخصيتی وسواسی- جبری و پارانوئيد است.