مقایسه عملکرد اجرایی در زندانیان مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی و افراد فاقد این اختلال

مقدمه: يکی از بحث‌هايی که در مورد اختلال شخصيت ضد اجتماعی مطرح می‌شود، کاردکردهای اجرايی اين افراد می‌باشد؛ هدف اصلی اين پژوهش مقايسه عملکرد اجرايی در زندانيان دارای اختلال شخصيت ضد اجتماعی و افراد فاقد اين اختلال بود. روش: از ميان مردان زندانی که با کمک روان‌شناس زندان، پرونده‌های روان‌شناسی و روان‌پزشکی و استفاده از مصاحبه ساختاريافته به عنوان افراد مبتلا به اختلال شخصيت ضد اجتماعی تشخيص داده شدند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس آزمون‌های ويسکانسين و 4 خرده مقياس هوش وکسلر بزرگسالان روی آنها اجرا شد. 30 نفر افراد گروه شاهد نيز از بين مردان شاغل در مشاغل آزاد و خدماتی شهرستان سمنان با استفاده از مصاحبه بالينی انتخاب شدند. ضمن همتا کردن اين دو گروه از نظر سن و تحصيلات، آزمون‌های ويسکانسين و 4 خرده مقياس هوش از گروه شاهد نيز به عمل آمد. در اين پژوهش برای تحليل داده‌ها از تحليل کوواريانس چند متغيری استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که افراد با اختلال شخصيت ضد اجتماعی، نسبت به افراد فاقد اين اختلال در آزمون ويسکانسين عملکرد ضعيف‌تری داشتند؛ بدين ترتيب که افراد ضد اجتماعی خطای درجاماندگی و خطای کلی بيشتری نسبت به افراد عادی داشتند. نتيجه‌گيری: يافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که با وجود کنترل اثر متغير هوش، افراد با اختلال شخصيت ضد اجتماعی نسبت به افراد فاقد اين اختلال، عملکرد اجرايی ضعيف‌تری داشتند