اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر مواجهه و جلوگیری از پاسخ، برشدت علائم اختلال وسواسی- جبری

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر مواجهه و جلوگيری از پاسخ بر کاهش علائم اختلال وسواسی- جبری، بوده است. روش: بدين منظور تعداد 20 نفر از مراجعان مبتلای داوطلب، به شيوه‌ی نمونه گيری در دسترس، انتخاب، و در دو گروه آزمايش (10 نفر) و کنترل (10نفر) گمارش شدند. برای گروه آزمايش 12 جلسه گروه درمانی مبتنی بر مواجهه و جلوگيری از پاسخ، به صورت هفتگی اجرا شد، اما گروه کنترل در معرض هيچ مداخله‌ای قرار نگرفتند. پرسشنامه‌ی وسواسی- جبری ييل براون در مرحله‌ی پيش آزمون،‌ پس آزمون و پيگيری مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحليل داده‌ها از روش‌های آماری توصيفی و تحليل کوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد گروه درمانی مبتنی بر مواجهه و جلوگيری از پاسخ، منجر به کاهش معنی دار شدت نشانه‌های وسواسی- جبری گروه آزمايش، نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است. نتايج پيگيری سه ماهه نيز حاکی از تداوم معنادار اثربخشی مداخله بود. نتيجه‌گيری: با توجه به يافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان اين گونه نتيجه گيری کرد که گروه درمانی مبتنی بر مواجهه و جلوگيری از پاسخ، می‌تواند به عنوان روش مؤثری در بهبود نشانه‌های اختلال وسواسی- جبری به کار رود.