چکیده مقاله
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی ويژگی‌های روان‌سنجی مقياس احساس تنهايی آشر و همکاران بود. روش: تعداد 376 نفر از دانشجويان دانشگاه سمنان با روش نمونه گيری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به ابزارهای پژوهش (مقياس احساس تنهايی آشر و همکاران و مقياس افسردگی، اضطراب و استرس) پاسخ دادند. برای تحليل داده‌ها از روش‌های تحليل عاملی، ضريب آلفای کرونباخ و همبستگی پيرسون استفاده شد. يافته‌ها: برای تعيين روايی سازه مقياس احساس تنهايی (SLFS) از روش تحليل عاملی و روايی همگرا استفاده شد. نتايج تحليل عاملی نشان داد که مقياس احساس تنهايی SLFS، دو عامل تنهايی عاطفی و تنهايی اجتماعی را اندازه گيری می‌کند. نتايج روايی همگرا نيز نشان داد که بين احساس تنهايی و افسرگی، اضطراب و استرس رابطه معنی داری وجود دارد. اعتبار مقياس احساس تنهايی (SLFS) با استفاده از ضريب آلفای کرونباخ برای کل مقياس 84/0، تنهايی عاطفی 82/0 و تنهايی اجتماعی 71/0 به دست آمد که همگی رضايت بخش می‌باشند. نتيجه‌گيری: با توجه به سهولت اجرا، سهولت نمره گذاری، سهولت تعبير و تفسير، زمان اندک برای پاسخ گويی (3 تا 5 دقيقه)، قابليت اجرا به صورت فردی و گروهی، عملی بودن، روايی و اعتبار مناسب، نتيجه گرفته می‌شود که مقياس احساس تنهايی (SLFS) ابزار مناسبی برای اندازه گيری احساس تنهايی دانشجويان می‌باشد.