اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانه‌های افسردگی و پذیرش کودکان دارای والدین مطلقه

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشی برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نشانه‌های افسردگی در کودکان دارای والدين مطلقه بود. روش: جامعه آماری شامل تمام کودکان 10 تا 13 ساله‌ی دارای والدين مطلقه و ساکن در شهر تهران بود که با توجه به مجوزهای صادر شده از سوی آموزش و پرورش، امکان دسترسی به آنها وجود داشت. نمونه شامل 30 نفر از دختران و پسران مذکور بودند که به شيوه در دسترس از جامعه انتخاب شدند و در نهايت به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (16 نفر) و آزمايش (14 نفر) جايگزين شدند. برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در 12 جلسه نود دقيقه‌ای و طی سه ماه، گروه آزمايش اجرا گرديد. تمام آزمودنی‌ها قبل و بعد از درمان و نيز پس از شش ماه، پرسشنامه‌های شاخص افسردگی کودک، و سنجش ذهن آگاهی و پذيرش کودک را تکميل کردند. يافته‌ها: نتايج آزمون تحليل کوواريانس چند متغيری نشان داد که برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معناداری نشانه‌های افسردگی (ناکارآمدی، بی‌لذتی، مشکلات بين فردی، خلق پايين، و عزت نفس پايين) را در کودکان دارای والدين مطلقه کاهش داد. همچنين افزايش معناداری در ذهن آگاهی و پذيرش کودکانی که در درمان شرکت کرده بودند مشاهده شد. نتايج ذکر شده در مرحله پيگيری نيز حفظ شده بودند. نتيجه‌گيری: برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می‌تواند نشانه‌های افسردگی را در کودکان دارای والدين مطلقه کاهش و ذهن آگاهی و پذيرش کودکان را افزايش دهد.