مقایسه اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر و زوج درمانی هیجان مدار بر علائم افسردگی و استرس پس از سانحه ناشی از روابط فرازناشویی در زوجین

مقدمه: خانواده درمانگران و مشاوران ازدواج هر ساله با زوجين متعددی روبرو هستند که مشکل آنها خيانت است. در اين پژوهش به بررسی مقايسه دو روش زوج‌درمانی برای بهبود روابط زوجين پس از افشای خيانت پرداخته شد. روش: روش پژوهش حاضر، شبه آزمايشی از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون همراه با پيگيری با استفاده از دو گروه آزمايش و يک گروه کنترل بود. جامعه‌ی تحقيق شامل کليه‌ی زوجين درگير با مسأله خيانت زناشويی همسر (مرد) مراجعه کننده به کلينيک‌های تخصصی مشاوره و روان‌شناختی شهر اصفهان در سال 1390 بوده است. از اين جامعه 45 زوج به شيوه نمونه‌گيری در دسترس انتخاب شدند و به شيوه‌ی جايگزينی تصادفی در سه گروه زوج‌درمانی يکپارچه‌نگر (15 زوج)، زوج‌درمانی هيجان ‌مدار (16 زوج) و گواه (14 زوج) گماشته شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی افسردگی بک و پرسشنامه استرس پس از سانحه استفاده شد. گروه زوج‌درمانی يکپارچه‌نگر و زوج‌درمانی هيجان‌مدار هر کدام 8 جلسه زوج‌درمانی يک ساعته و هفته‌ای يکبار دريافت کردند و گروه گواه مداخله‌ای دريافت نکرد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل واريانس چند متغييری و آزمون تعقيبی T توکی استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که بين زوجين گروه‌های آزمايش و کنترل در متغيرهای وابسته (افسردگی و علائم استرس پس از سانحه) تفاوت معناداری وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد که دو رويکرد زوج‌درمانی يکپارچه‌نگر و زوج‌درمانی هيجان‌مدار در کاهش افسردگی و علائم استرس پس از سانحه، هم در کوتاه‌مدت و هم در بلند‌مدت اثر تقريباً يکسانی دارند. نتيجه‌گيری: يافته‌های پژوهش در کل بيانگر آن است که زوج‌درمانی يکپارچه‌نگر و زوج‌درمانی هيجان‌مدار می‌تواند مشکلات روان‌شناختی ناشی از ضربه‌ی خيانت همسر را کاهش دهد و استفاده از اين دو رويکرد برای کار با زوجين درگير با خيانت زناشويی توصيه می‌شود.