اثربخشی درمان شناختی- تحلیلی بر سلامت روان بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری

مقدمه: اختلال وسواسی- اجباری دارای سيری مزمن است که با تداوم و افزايش علائم، ابعاد مختلف سلامت روان را کاهش می‌دهد. اين پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- تحليلی بر سلامت روان بيماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری اجرا شد. روش: در يک طرح پژوهش شبه آزمايشی از نوع پيش آزمون- پس آزمون همراه با پيگيری با استفاده از دو گروه آزمايش و کنترل، از ميان بيماران مراجعه کننده به مرکز درمان و توانبخشی روان سبز، 20 بيمار مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری به صورت نمونه گيری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمايش و کنترل گماشته شدند. در ابتدا، همه شرکت کنندگان پرسشنامه جمعيت شناختی را تکميل و توسط مصاحبه بالينی ساختاريافته مورد مصاحبه قرار گرفتند. سپس، در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيری توسط پرسشنامه سلامت روان مورد ارزيابی قرار گرفتند. گروه آزمايش طی 16 جلسه هفتگی تحت درمان شناختی- تحليلی قرار گرفتند. داده‌ها به کمک تحليل واريانس آميخته تحليل گرديد. يافته‌ها: بعد از اجرای درمان شناختی- تحليلی، بين گروه آزمايش و کنترل در بهبود سلامت روان و زير مقياس‌های آن در مراحل پس آزمون و پيگيری تفاوت آماری معناداری وجود داشت. نتيجه‌گيری: درمان شناختی- تحليلی به شيوه گروهی راهبرد مؤثری برای بهبود سلامت روان مبتلايان به اختلال وسواسی- اجباری است. اين يافته‌ها دارای دستاوردهای کاربردی برای مسيرهای پژوهش در آينده و نيز کار بالينی در اين اختلال است.