چکیده مقاله
هدف: هدف اصلی اين مطالعه بررسی تاثير داروی ليسکانتين يا پريميدون بر روی کودکان مبتلا‌به سندرم Drowet و GEFS+ می‌باشد.
روش بررسی: اين مطالعه از نوع کارآزمايی بالينی بوده و در بين کودکان دارای سندرم Drowet و GEFS+ مراجعه‌کننده‌به مرکز طبی کودکان در سال ۱۳۹۱ انجام گرفته است. ۸۶ کودک با تشخيص تب و تشنج وارد مطالعه شدند که ۶ نفر از آن‌ها با توجه‌به تکرار تشنجات و همچنين وجود فوکاليته در هنگام تشنج مبتلا‌به سندرم Drowet و GEFS+ تشخيص داده شدند و در طول يک سال با داروی ليسکانتين يا پريميدون با دوز ۲۰تا۴۰ميلی‌گرم بر کيلوگرم تحت درمان قرار گرفتند. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌های آماری T-test و Chi Square استفاده شد.
يافته‌ها: در طول يک سال بررسی نمونه‌ها ۵ نفر از کودکان به‌دليل کاهش ميزان تشنجات و شروع به‌موقع و دوز مناسب دارو تاخير يا پسرفت تکاملی از خود بروز ندادند و تنها يک بيمار به‌دليل تکرار تشنجات و عدم پاسخ مناسب‌به درمان دچار تاخير تکاملی گرديد.
نتيجه‌گيری: شروع زودرس درمان داروئی با ليسکانتين يا پريميدون در کودکان مبتلا‌به تب وتشنج تکرارشونده در پيشگيری از اختلالات تکاملی تاثير بالائی دارد.
واژه‌های كليدي: اختلالات تکاملی، تب و تشنج، صرع