مقایسه اثربخشی آموزش کنش‌های اجرایی و بازی درمانی در بهبود حافظه کاری، نگهداری توجه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مبتلا به نارسایی در حساب

مقدمه: هدف اصلی پژوهش حاضر مقايسه اثربخشی آموزش کنش‌های اجرايی و بازی درمانی مبتنی بر توجه در بهبود حافظه کاری، نگهداری توجه و پيشرفت تحصيلی دانش آموزان مبتلا به نارسايی حساب بود. روش: روش تحقيق پژوهش حاضر آزمايشی با کارآزمايی بالينی بود که با طرح پيش آزمون و پس آزمون چندگروهی انجام شد. جامعه آماری شامل کليه دانش آموزان ناتوان در رياضی پايه چهارم، پنجم و ششم ابتدايی در سال تحصيلی 92-1391 بود(136نفر)، که از بين آنها 32 دانش آموز مبتلا به نارسايی در حساب به صورت نمونه گيری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه محقق ساخته، آزمون هوشی ريون، آزمون رياضی کی مت، مقياس حافظه ی عددی وکسلر، آزمون عملکرد پيوسته و آزمون پيشرفت تحصيلی رياضی شلو بود. برای تجزيه و تحليل داده های گردآوری شده از آزمون تحليل کوواريانس چند متغيری استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که بين گروه های آزمايش و گروه کنترل در حافظه کاری، نگهداری توجه و پيشرفت تحصيلی بعد از ارائه متغير مستقل تفاوت معناداری وجود دارد. همچنين نتايج آزمون بن فرونی جهت مقايسه ميانگين ها نشان داد که آموزش کنش های اجرايی بر حافظه کاری، و بازی درمانی مبتنی بر توجه بر نگهداری توجه، به طور معناداری مؤثرتر است. نتيجه‌گيری: بنابر يافته های اين مطالعه می توان نتيجه گيری نمود که مداخله کنش های اجرايی و بازی درمانی مبتنی بر توجه، سبب بهبود حافظه کاری، نگهداری توجه و پيشرفت تحصيلی دانش آموزان دارای نارسايی در حساب می شود و می توان از آنها به عنوان يک روش مداخله ای مؤثر سود جست.