چکیده مقاله
مقدمه: در چند سال اخير، خوش‌بينی به عنوان يکی از مهمترين موضوعات روانشناسی مثبت از اهميت ويژه‌ای برخوردار گشته است؛ به گونه‌ای که می‌توان گفت که خوش‌بينی همانند سلاحی است که باعث سلامت‌روانی و جسمانی، رضايت از زندگی، بهبود عملکرد خانوادگی، تحصيلی، شغلی و اجتماعی می‌شود. بنابراين هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثير آموزش خوش‌بينی به روش قصه‌گويی بر افزايش ميزان خوش‌بينی دانش‌آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه‌ی شهر همدان بود. روش: روش مطالعه نيمه آزمايشی، به صورت پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری شامل کليه‌ی دانش‌آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه دبيرستانهای روزانه و دولتی شهر همدان و روش نمونه‌گيری از نوع خوشه‌ای چند مرحله‌ای بود. در چارچوب طرح آزمايشی، 48 نفر از دانش‌آموزان به صورت جايگزينی تصادفی در دو گروه 24 نفری(يک گروه آزمايش و يک گروه کنترل) قرار گرفتند. در اين پژوهش در مرحله پيش آزمون ، از پرسشنامه‌ی خوش‌بينی الری و فينچام(2000) استفاده شد و سپس طرح آزمايشی برای گروه آزمايش طی ده جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد و داده‌ها با استفاده از آزمون T برای مقايسه دو گروه مستقل تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که آموزش خوش‌بينی به روش قصه‌گويی، در افزايش خوش‌بينی دانش‌آموزان مؤثر بوده است. نتيجه‌گيری: می‌توان گفت که با توجه به ظرفيتها و نيازهای ويژه‌ی کودکان و نوجوانان، لازم است که در امر آموزش و درمان اين قشر، از روشهای جديدی همچون قصه گويی بهره گرفته شود.