اثر بخشی آموزش خود- دلسوزی شناختی و درمان متمرکز بر هیجان بر بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان مبتلا به افسردگی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش خود- دلسوزی شناختی و درمان متمرکز بر هيجان بر بهبود کيفيت زندگی دانش‌آموزان مبتلا به افسردگی انجام شده است. روش: طرح پژوهش حاضر آزمايشی از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمايش و يک گروه گواه بود. نمونه آماری شامل تعداد 48 نفر از دانش آموزان افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش شهر نوشهر با روش نمونه گيری تصادفی انتخاب و در گروههای آزمايش (خود-دلسوزی شناختی و درمان متمرکز بر هيجان) و کنترل گمارده شدند. ابزار های مورد استفاده در پژوهش حاضر، شامل پرسشنامه افسردگی و کيفيت زندگی بود. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس چند متغيره نشان داد که آموزش خود-دلسوزی شناختی و درمان متمرکز بر هيجان در گروه آزمايش، در مقايسه با گروه کنترل در بهبود کيفيت زندگی دانش آموزان افسرده مؤثر بود. همچنين آموزش خود -دلسوزی شناختی درمقايسه با درمان متمرکز بر هيجان، بر بهبود افسردگی دانش آموزان افسرده مؤثرتر بود. نتيجه گيری: بر اساس يافته ها، می توان گفت که آموزش خود-دلسوزی عامل تأثيرگذار مهمی بر کيفيت زندگی و افسردگی می باشد.