چکیده مقاله
مقدمه: اختلال افسردگی اساسی در حال حاضر سومين علت عمدهی ناتوانی در دنيا محسوب میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان ترکيبی فعالسازی رفتاری کوتاهمدت و شناختدرمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در بيماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی صورت گرفت. روش: اين پژوهش در قالب يک طرح تک آزمودنی اجرا شد. نمونهی اين پژوهش شامل چهار بيمار )1 مرد و3 زن، بين 26 تا 38 ساله) مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود که به صورت تصادفی در چهار روش درمانی جايگزين شدند (شناختدرمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، فعالسازی رفتاری کوتاهمدت، درمانهای ترکيبی فعالسازی رفتاری کوتاه مدت و شناختدرمانی مبتنی بر ذهن آگاهی با ترتيب معکوس). به منظور جمعآوری دادهها، از پرسشنامهی افسردگی بک و پرسشنامهی نشخوار فکری در جلسات پيش آزمون، در جلسات 2، 4، 6و 8 درمان و پيگيری 1 ماهه استفاده شد. يافتهها: بازبينی ديداری نمودارها و اندازهی ضريب تأثير، کاهش معناداری را در نمرات افسردگی و نشخوار شرکتکنندگان نشان داد. نتيجهگيری: اين يافتههای مقدماتی از نقش درمان ترکيبی فعالسازی رفتاری کوتاهمدت و شناختدرمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش نشانههای افسردگی و نشخوار فکری بيماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی حمايت میکند.