مقایسه عملکرد توجه در افراد وابسته و غیر وابسته به مت آمفتامین

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقايسه عملکرد توجه در افراد وابسته به مت‌آمفتامين و افراد غير وابسته بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع علی – مقايسه‌ای بود . از بين کلينيک های تخصصی ترک اعتياد شهرستان ساوه، 30 نفر مرد وابسته به مت آمفتامين که برحسب مصاحبه تشخيصی روانپزشک و ملاک‌های متن تجديد نظر شده چهارمين راهنمای آماری و تشخيصی اختلال های روانی، به عنوان گروه وابسته به مت آمفتامين تشخيص داده شدند، با استفاده از روش نمونه گيری در دسترس انتخاب شدند. سپس 30 نفر مرد غير وابسته به مت آمفتامين (که از لحاظ سن، جنس و سطح تحصيلات گروه وابسته ) شدند، به عنوان گروه غيروابسته انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از آزمون استروپ، آزمون نشانه دهی فضايی و آزمون اثرسايمون که از آزمون‌های بخش توجه نرم افزار CogLab هستند، استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چند متغيره و تک متغيره تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد عملکرد افراد وابسته به مت آمفتامين در متغيرهای توجه انتخابی مبتنی بر گزينش پاسخ (که با اثر سايمون سنجيده می شود)، موقعيت های معتبر و نامعتبر نشانه دهی فضايی که توجه ديداری را می‌سنجند، و توجه انتخابی مبتنی بر شناسايی محرک (که با اثر استروپ سنجيده می شود)، با گروه غير وابسته به مت آمفتامين تفاوت معنادار دارد. اما دو گروه در توجه ديداری، زمانی که هيچ علامتی برای محل محرک ارائه نمی شود ( شرايط خنثی )، تفاوت معناداری نشان ندادند. نتيجه‌گيری: براساس اين يافته ها می‌توان نتيجه گرفت که مت آمفتامين اثرات قابل توجهی بر تضعيف عملکرد توجه می‌گذارد.