تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان شدت درد زنان مبتلا به کمردرد مزمن

مقدمه: درمان های مبتنی بر پذيرش باعث افزايش انعطاف پذيری روانشناختی و در نتيجه سازگاری بهتر با درد مزمن و مشکلات و ناتوانی های جسمانی ناشی از آن در افراد مبتلا به دردهای مزمن می شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثير درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد بر ميزان درد زنان مبتلا به کمردرد مزمن در شهر اصفهان انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع نيمه تجربی بوده و از طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگيری با گروه کنترل استفاده شد و جامعه مورد مطالعه آن را کليه زنان مبتلا به کمردرد مزمن ساکن در شهر اصفهان، تشکيل می دادند. شرکت کنندگان پژوهش شامل 40 نفر از زنان مبتلا به کمردرد مزمن بودند که به روش نمونه گيری در دسترس و بر اساس معيارهای ورود و خروج از سه کلينيک و مطب خصوصی ارتوپدی و ستون فقرات در شهر اصفهان، انتخاب شده و به تصادف در دو گروه 20 نفری آزمايش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گيری، پرسشنامه غربالگری چندبعدی درد بود که توسط شرکت کنندگان در مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيری تکميل گرديد؛ سپس شرکت کنندگان گروه آزمايش در 8 جلسه يک ساعته درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد شرکت کردند. برای تجزيه و تحليل آماری داده ها نيز از روش تحليل واريانس با اندازه های مکرر استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل داده ها نشان داد که بين ميزان درد شرکت کنندگان گروه آزمايش در هر سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيری تفاوت معنادار وجود دارد. نتيجه‌گيری: بنابر يافته های اين مطالعه، اين شيوه درمانی می تواند، سبب کاهش ميزان درد تجربه شده زنان مبتلا به کمردرد مزمن شود و نمايانگر افق های تازه ای در مداخلات بالينی است و می توان از آن به عنوان يک روش مداخله ای مؤثر سود جست.