اثربخشی آموزش تن آرامی کاربردی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی-رفتاری بر حساسیت اضطرابی زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی آموزش تن آرامی کاربردی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی-رفتاری بر ابعاد حساسيت اضطرابی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بود. روش: با استفاده از طرح شبه آزمايشی پيش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با پيگيری، 60 زن مبتلا به اختلال اضطراب فراگير به شيوه تصادفی در دو گروه آزمايشی و يک گروه کنترل جايگزين شدند. آزمودنيها به پرسشنامه های اختلال اضطراب فراگير و حساسيت اضطرابی پاسخ دادند. آزمودنيهای گروههای آزمايش به مدت 16 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. در پايان آموزش و سه ماه بعد، آزمودنيها مجدداً به پرسشنامه ها پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيری مکرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج پژوهش کاهش در زير مقياس های ترس از واکنش اضطرابی و ترس از عدم کنترل شناختی(در تن آرامی کاربردی و درمان شناختی رفتاری) و ترس از علائم قلبی-عروقی و تنفسی(فقط درتن آرامی کاربردی) بعد از روان درمانی ها در مرحله پس آزمون و پيگيری را نشان داد. همچنين يافته ها نشان داد که روان درمانی ها در زير مقياس ترس از واکنش اضطرابی، بالاترين ضريب تاثير را داشتند. نتيجه گيری: به طور کلی نتايج تحقيق نشان داد که حساسيت اضطرابی عامل شخصيتی مهمی است که به واسطه آموزش تغيير می کند. همچنين نتايج پژوهش حاضر نشان داد که تغيير در حساسيت اضطرابی به دنبال آموزش تن آرامی کاربردی و درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم اختلال اضطراب فراگير تأثير دارد.