بررسی آثار اصلی و تعاملی ابعاد دلبستگی و شخصیت در نشانگان مربوط به اسکیزوتایپی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار اصلی و تعاملی ابعاد دلبستگی و ويژگی های شخصيت در نشانگان مربوط به اسکيزوتايپی انجام گرفت. روش: اين پژوهش از نوع علی – مقايسه ای است. نمونه ای به حجم 603 نفر به روش تصادفی طبقه ای انتخاب و با پرسشنامه های شخصيت اسکيزوتايپی ، سبک های دلبستگی و شخصيت آيزنک مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس دو عاملی تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد آثار اصلی ابعاد دلبستگی و ويژگی های شخصيت در نشانگان اسکيزوتايپی معنی دار است، به طوری که نشانگان مربوط به اسکيزوتايپی در سبک دلبستگی ناايمن اجتنابی و دوسوگرا در مقايسه با سبک ايمن، و در ابعاد روان پريشی گرايی و روان رنجورگرايی شخصيت در مقايسه با برون گرايی بيشتر ديده می شود. همچنين، آثار تعاملی بين متغير های پژوهش در نشانگان مربوط به اسکيزوتايپی معنی دار نبود. نتيجه گيری: يافته های پژوهش حاضر بر نقش عوامل روانی- اجتماعی خطرساز دوره کودکی در تحول نشانگان اختلالات طيف اسکيزوفرنی در کودکانی که از نظر هيجانی آسيب پذير هستند، تأکيد دارد.