مقایسه اثربخشی رژیم درمانی، مداخله مبتنی بر دلبستگی و درمان همزمان (مداخله مبتنی بر دلبستگی و رژیم درمانی) در پرخوری و چاقی دختران

مقدمه: هدف از اين پژوهش مقايسه اثربخشی مداخله مبتنی بر دلبستگی و رژيم درمانی در درمان پرخوری و چاقی دختران مقطع ابتدايی مبتلا به اختلال پرخوری (چاقی) شهر اهواز بود. روش: اين پژوهش نيمه آزمايشی با طرح پيش آزمون - پس آزمون - پيگيری با گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری اين پژوهش شامل دانش-آموزان دختر مقطع ابتدايی مبتلا به اختلال پرخوری و دارای شاخص توده بدنی بالاتر از صدک 95 بود. حجم نمونه اين پژوهش شامل 68 دختر مقطع ابتدايی بود که برای انتخاب آنها از روش نمونه گيری هدفمند استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال دلبستگی کودکان، پرسشنامه اختلال پرخوری و شاخص توده بدنی بود. پس از تشکيل گروه ها پيش آزمون اجرا شد. سپس مادران گروه دلبستگی درمانی به مدت 10 جلسه در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه رژيم درمانی يک رژيم غذايی بر اساس سن و ميزان اضافه وزن کودک، و گروه همزمان هردو مداخله را همزمان دريافت نمودند. آزمودنی های گروه کنترل هيچ گونه مداخله ای دريافت ننمودند. يافته ها: نتايج تحليل کوواريانس چند متغيره نشان داد که مداخله های انجام شده در هر سه گروه آزمايشی باعث کاهش علائم اختلال پرخوری و شاخص توده بدنی در آزمودنی ها شد. اثر مداخله رژيم درمانی بر علائم پرخوری و شاخص توده بدنی در پس آزمون مؤثرتر از درمان مبتنی بر دلبستگی بود؛ ولی در پيگيری دلبستگی درمانی در کاهش علائم پرخوری و شاخص توده بدنی مؤثرتر بود. نتيجه گيری: بنابراين درمان مبتنی بر دلبستگی می تواند به عنوان شيوه روان درمانی انتخابی در کنار ديدگاه های تغذيه ای، جهت کاهش چاقی و اختلال پرخوری در کودکان دارای اضافه وزن و چاق به کار گرفته شود.