چکیده مقاله
چکيده هدف: اين مطالعه به بررسی مقايسه ای بلوغ هيجانی و مشکلات مربوطه در افراد با سندروم داون پسر (۱۲-۱۸) ساله ای ميپردازد که در مدارس عادی و استثنايی درس ميخوانند . روش بررسی: دو گروه ۱۵ کودک با سندروم داون ۱۲ تا ۱۸ ساله پسر که در مدارس عادی و استثنايی درس ميخوانند با توجه به متغييرهای بهره هوشی, سن ,تحصيلات خانواده و وضعيت اجتماعی – اقتصادی همسان سازی گرديدند و جداگانه با استفاده از پرسشنامه مقياس بلوغ هيجانی افراد مورد ارزيابی و بررسی قرار گرفتند. يافته ها: افراد با سندروم داون که در مدارس عادی درس ميخوانند به طور معناداری ( (p<0.001در مقياسهای بلوغ هيجانی و مولفه های آن (ثبات و بازگشت هيجانی و نيز سازگاری اجتماعی و استقلال) اختلاف دارند. نتيجه گيری: مهارتهای اجتماعی در نوجوانان با سندروم داونی که در مدارس عادی تحصيل ميکننددر مقايسه با همتايان خود که در مدارس استثنايی درس ميخوانند رشد مناسبيتر ی دارد. اين تنيجه ميتواند تاييدی در بسط آموزش فرا گير باشد.
واژه‌های كليدي: سندروم داون، آموزش فراگير، بلوغ هيجانی