اثربخشی شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش حساسیت اضطرابی و فرانگرانی دانشجویان مبتلابه نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی

مقدمه: هدف از اين پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش حساسيت اضطرابی و فرانگرانی دانشجويان مبتلا به نشانگان بالينی اضطراب اجتماعی بود.

روش: پژوهش حاضر شبه آزمايشی از نوع طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد و جامعه آماری اين پژوهش همه دانشجويان دانشگاه فردوسی مشهد مبتلا به نشانگان بالينی اضطراب اجتماعی سال تحصيلی 93-1392 بودند که 30 نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گيری هدفمند انتخاب و با جايگزينی تصادفی به دو گروه تقسيم شدند (15 نفر گروه آزمايش، 15 نفر گروه شاهد). گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌ای تحت برنامه آموزشی قرار گرفتند اما گروه شاهد هيچ نوع خدمات روان‌شناختی را دريافت نکردند. افراد دو گروه پرسشنامه‌ها را در مرحله قبل و بعد از مداخله تکميل کردند. ابزارها شامل مقياس افکار اضطرابی ولز و حساسيت اضطرابی تجديدنظر شده بود.

يافته‌ها: تحليل کوواريانس نشان داد بين دو گروه آزمايش و شاهد ازنظر کاهش حساسيت اضطرابی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0> P) و همچنين بين دو گروه ازنظر کاهش فرانگرانی تفاوت معناداری وجود داشت (01/0> P).

نتيجه‌گيری : نتايج اين پژوهش نشان داد آموزش شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش حساسيت اضطرابی و فرا نگرانی دانشجويان مبتلا به نشانگان بالينی اختلال اضطراب اجتماعی مؤثراست.