بررسی درد اسکلتی-عضلانی مزمن در مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی

چکيده فارسی: مقدمه: اکثرکودکان فلج مغزی در زندگی خود نيازمند مراقبت های خاص و طولانی مدت می باشند که عمدتاً توسط مادران آن ها فراهم می گردد و فراهم کردن اين نيازهای مراقبتی منجر به افزايش فشارهای جسمی به سيستم اسکلتی-عضلانی مادران آنها می گردد. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی درد های اسکلتی-عضلانی مزمن در مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی می باشد. روش بررسی: اين مطالعه توصيفی در سال 2011 در تهران انجام شد که در آن دو گروه مادران دارای کودکان 4 تا 12 ساله فلج مغزی و سالم که به روش نمونه گيری غير احتمالی ساده به مطالعه وارد شدند. جهت ارزيابی درد اسکلتی-عضلانی از پرسشنامه نورديک استفاده شد و از طريق آزمون تی مستقل و همبستگی پيرسون ارتباط ميان متغير ها بررسی شد. يافته ها: در اين مطالعه 60 مادر دارای کودک فلج مغزی و 60 مادر دارای کودک سالم شرکت کردند که ميانگين و انحراف معيار سن بر حسب سال در مادران 02/6±79/33 و در کودکان 71/2± 11/ 7 مشاهده شد. در مادران کودکان فلج مغزی افسردگی و درد اسکلتی عضلانی مزمن به طور معناداری بالاتر بود (P<0/05) و درد در ناحيه کمر، شانه، مچ و انگشتان پا نيز در اين مادران به طور معناداری بالاتر مشاهده شد(P<0/05). نتيجه گيری: با توجه به افزايش تجربه درد اسکلتی-عضلانی مزمن در مادران دارای کودکان فلج مغزی جهت کاهش اثرات نامطلوب فعاليت های مراقبتی، اين مادران نيازمند حمايت های جسمانی و روانی می باشند. پيشنهاد می گردد دوره های آموزش نحوه صحيح مراقبت از خود و کودک برای اين مادران برگزار گردد تا مشکلات جسمی و روانی ناشی از مراقبت در اين مادران کاهش يابد.


واژه‌های كليدي: فلج مغزی، درد اسکلتی-عضلانی، افسردگی و مادران کودکان فلج مغزی