تاثیر آموزش پاسخ محور ( (PRT بر مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال دارای اوتیسم

هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشی آموزش پاسخ محور بر مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال دارای اوتيسم انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر يک مطالعه شبه آزمايشی با طرح سری های زمانی دو گروهی بود. 12 نفر (3 دختر و 9 پسر) به شيوه تمام شماری از کودکان دارای اوتيسم مراجعه کننده به کلينيک ذهن زيبا شهر تهران در سال 1391 انتخاب شدند و به تعداد مساوی در دو گروه آزمايش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش طی 45 روز (هفته ای 3 جلسه، جلسه ای 1 ساعت) فقط آموزش پاسخ محور را دريافت نمودند، در حالی که گروه کنترل تنها از روش های آموزشی و درمانی مدون کلينيک (تحليل رفتار کاربردی و گفتار درمانی) بهره‌مند شدند. تمامی کودکان با استفاده از مقياس درجه بندی اوتيسم گيليام (GARS) 3 بار قبل از مداخله و 3 بار پس از آن ارزيابی شدند. داده‌ها نيز با استفاده از تحليل کوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج تحليل کوواريانس نشان داد که نمره رفتارهای کليشه ای و مهارت های ارتباطی در دو گروه آزمايش کاهش يافت ولی از نظر آماری تفاوت معناداری بين گروه آزمايش وکنترل وجود نداشت. (45/0p=). همچنين نتايج بيانگر بهبود معنی دار تعامل های اجتماعی گروه آزمايش در مقايسه با گروه کنترل بود. ) 001/0 >p ). نتيجه گيری: می توان نتيجه گرفت که برنامه آموزش پاسخ محور بر تعامل های اجتماعی کودکان دارای اوتيسم تأثير مثبت دارد ولی اين تأثير در مورد رفتارهای کليشه ای و مهارت های ارتباطی معنادار نبود. .

واژه‌های كليدي: اوتسيم، آموزش پاسخ محور، مشکلات رفتاری