اثربخشی بازآموزی اسنادی بر اضطراب دانش آموزان با ناتوانی‌های یادگیری

هدف: هدف از مطالعه حاضر، تعيين تأثير برنامه گروهی بازآموزی اسنادی بر اضطراب دانش آموزان با ناتوانی های يادگيری شهر تهران بود. روش بررسی: در اين پژوهش نيمه تجربی از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از جامعه آماری دانش آموزان با ناتوانی‌های يادگيری شهر تهران در سال تحصيلی 92-1391 به روش هدفمند و در دسترس 36 نفر (9 دختر و 27 پسر) از دو مرکز اختلال يادگيری انتخاب شدند و مرکز 1 به عنوان گروه کنترل و مرکز 2 به عنوان گروه آزمايش در نظر گرفته شد. گروه آزمايش طی 11 جلسه 45 دقيقه ای در مدت 6 هفته (دو روز در هفته) آموزش بازآموزی اسنادی گروهی را دريافت نمودند. پرسشنامه اضطراب کودکان اسپنس قبل و بعد از مداخله توسط دو گروه تکميل شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحليل کوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد که روش بازآموزی اسنادی بر ميزان اضطراب، از لحاظ آماری تأثير معنادار نداشته است. نتيجه گيری: برنامه گروهی بازآموزی اسنادی احتمالاً قادر به کاهش نشانه های اضطراب در دانش آموزان با ناتوانی های يادگيری نمی باشد.

واژه‌های كليدي: اضطراب، بازآموزی اسنادی، ناتوانی‌های يادگيری