اثر بخشی قصه گویی بر مؤلفه های هوش اخلاقی کودکان دختر پیش دبستانی در شهر اصفهان

مقدمه: یکی از مهم­ترین موضوعات در تربیت کودک، پرورش هوش اخلاقی  اوست و قصه گویی به عنوان ابزاری جهت انتقال پیام‌های اخلاقی و رفتاری در جوامع گوناگون محسوب می­ گردد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر قصه­ گویی بر هوش اخلاقی دختران خردسال شهر اصفهان بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمامی کودکان دختر4 تا 6 ساله مهدهای کودک شهر اصفهان بود. پس از انتخاب  30 کودک از سه مهد کودک در منطقه 3 شهر اصفهان با روش تصادفی خوشه­ ای؛ در 2 گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و پرسشنامه 77 سؤالی میکله بوربا توسط والدین آن­ ها تکمیل گردید. یافته ­ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه از لحاظ متغیرهای همدلی، وجدان، احترام و بردباری تفاوت معنی دار وجود دارد (0/05p≤). نتیجه ­گیری: از این رو می ­توان از قصه­ گویی به عنوان یک روش آموزشی غیرمستقیم و متناسب با دنیای کودکی به صورت آزاد با روش­ های از پیش تعیین شده با توجه به آموزه خاص و هدفمند اخلاقی بهره گرفت.