اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی اجتماعی، هیجانی، روانشناختی و کاهش نشانه‌های کودکان دارای اختلال سلوک

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی اجتماعی، هیجانی و روانشناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک بود. روش: این پژوهش به شیوه­ی آزمایشی و با طرح  پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه­ی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 93-92 بودند. آزمودنی­های پژوهش شامل 40 دانش آموز پسر دارای اختلال سلوک بود که از میان دانش آموزان  بعد از شناسایی به وسیله مقیاس درجه بندی اختلال سلوک و انجام مصاحبه بالینی ساختار یافته انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده‌ها از مصاحبه بالینی ساختار یافته، مقیاس درجه بندی اختلال سلوک و مقیاس بهزیستی شخصی استفاده شد. یافته­ها: تحلیل کواریانس چند متغیری (MANCOVA) نشان داد که آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی دانش آموزان دارای اختلال سلوک مؤثر بوده (001/0>P) و  منجر به کاهش نشانه­های مرضی اختلال سلوک در دانش آموزان مبتلا شده است. نتیجه­گیری: براساس یافته­های به دست آمده می­توان گفت که آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی به افزایش سلامت روان منجر می­شود و در پیشگیری از اختلال سلوک نقشی موثر دارد.