تحلیل مسیر فعالیت بدنی زنان ساکن در شهرک های سازمانی تهران بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده

قدمه: ميزان فعاليت جسمانی به عنوان عامل اساسی سبک زندگی سالم، در زنان کمتر از حد لازم است. استفاده از نظريات تغيير رفتار در رفتارهای پيچيده ای چون فعاليت بدنی موجب می‌گردد تا عوامل اثرگذار بر رفتار و روابط‌شان شناسايی گردند. هدف مطالعه حاضر، بررسی تعيين کننده‌های رفتار ورزشی بر اساس نظريه رفتار برنامه ريزی شده در زنان ساکن در شهرکهای سازمانی تهران است. روش: اين مطالعه مقطعی بر روی 180 نفر از همسران کارکنان نظامی ساکن در منازل سازمانی تهران (1393) صورت گرفت که بطور تصادفی با روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب گرديدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده ازSPSS16 و LISREL8.8 صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد که الگوی نظريه رفتار برنامه‌ريزی شده 77 درصد از واريانس قصد و 17 درصد از واريانس رفتار را تبيين می‌کند. هنجارهای انتزاعی، قوی‌ترين پيش‌بينی کننده قصد و قصد نيز موثرترين تعيين کننده رفتار بود. نگرش ابزاری و عاطفی مسير معنادار نداشتند و رابطه مستقيم ادراک کنترل رفتاری به رفتار نيز معنادار نبود. نتيجه‌گيری: اين مطالعه اهميت نسبی و روابط سازه های نظريه رفتار برنامه‌ريزی شده را در فعاليت بدنی زنان ساکن در منازل سازمانی آشکار کرد که لازم است در طراحی مداخلات آموزشی جهت ارتقا و تداوم رفتار ورزشی مدنظر باشند.