رابطه متغیرهای شخصیتی و سازمانی با انگیزش شغلی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه‌ ويژگی‌های شخصيتی (وجدانی بودن و روان‌رنجورخويی) و ويژگی‌های سازمانی (ويژگی‌های شغل، عدالت سازمانی، تطابق شخص – شغل و عزت‌نفس سازمانی) با انگيزش شغلی بود. روش: شرکت کنندگان پژوهش شامل 225 نفر از کارکنان شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی لرستان بودند. برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌های انگيزش شغلی ، پرسشنامه تجديد نظر شده پنج عاملی شخصيت نئو (NEO-FFI)، ويژگی‌های شغل(JDS) ، عدالت سازمانی ، تطابق شخص – شغل و عزت‌نفس سازمانی استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان دادند که وجدانی بودن، ويژگی‌های شغل، عدالت سازمانی، تطابق شخص-شغل و عزت نفس سازمانی با انگيزش شغلی رابطه مثبت، و روان‌رنجورخويی با انگيزش شغلی رابطه منفی دارند. همچنين نتايج حاصل از تحليل رگرسيون سلسله مراتبی نشان داد که متغيرهای پيش‌بين (وجدانی بودن، ويژگی‌های شغل، عدالت سازمانی، تطابق شخص-شغل و عدالت سازمانی) 61 درصد از واريانس انگيزش شغلی را تبيين می‌کنند. نتيجه‌گيری: با توجه به روابط موجود بين متغيرهای پيش‌بين و انگيزش شغلی، برای افزايش انگيزش شغلی، سازمان‌ها بايد، کارکنان با نمره بالای ويژگی شخصيتی وجدانی بودن را انتخاب کنند و همچنين بر افزايش متغيرهای سازمانی همچون ويژگی های شغل،عدالت سازمانی، تطابق شخص-شغل و عزت نفس سازمانی در محيط کار تمرکز نمود.