اثربخشی طرح‌واره درمانی گروهی در راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان دانشجویان دارای نشانه‌های اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشی طرحواره درمانی در راهبردهای تنظيم شناختی هيجان دانشجويان دارای نشانه‌های اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش: روش پژوهش از نوع نيمه تجربی و همراه با گروه کنترل و آزمايش به صورت پيش آزمون- پس آزمون بود. بدين منظور 20 نفر از دانشجويان پسر دارای نشانه‌های اضطراب اجتماعی دانشگاه اصفهان به شيوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمايشی و کنترل گمارده شدند. گروه آزمايشی طی هشت جلسه تحت مداخله با رويکرد طرحواره درمانی گروهی قرار گرفت و گروه کنترل چنين مداخله‌ای دريافت نکرد. ابزار پژوهش مقياس راهبردهای تنظيم شناختی هيجان- فرم کوتاه (CERQ-SHORT FORM) بود. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل کوواريانس نشان داد که طرحواره درمانی، راهبردهای تنظيم شناختی هيجان را افراد گروه آزمايش به طور معناداری بهبود می‌بخشد. نتايج نشان داد که طرحواره درمانی بر ابعاد راهبردهای تنظيم شناختی هيجان شامل ملامت خويشتن، ملامت ديگران، ارزيابی مجدد مثبت، فاجعه‌سازی، نشخوارگری و تمرکز مجدد بر برنامه ريزی مؤثر است. نتيجه‌گيری: از طرحواره درمانی برای بهبود راهبردهای تنظيم شناختی هيجان و درمان اختلال اضطراب اجتماعی و همچنين درمان بيماری‌هايی که تنظيم هيجان به عنوان يک متغير ميانجی نقشی اساسی در تداوم و پيدايش آن‌ها دارد، سود جست.