تأثیر آموزش گروهی مهارت های ارتباطی در سازش یافتگی و همدلی دانش آموزان

مقدمه: کودکان برای مقابله با تنش‌های زندگی و حفظ سلامت روانی خود به مهارت‌هايی نياز دارند. آموزش مهارت‌های ارتباطی بستر مناسبی برای آماده سازی کودکان برای غلبه بر تنش‌ها فراهم می کند. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش مهارت‌های ارتباطی در سازش يافتگی و همدلی دانش آموزان دختر مقطع ابتدايی انجام شد. روش: پژوهش حاضر يک مطالعه شبه‌آزمايشی است. در اين پژوهش جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پايه چهارم و پنجم ابتدايی شهر رودبار در سال تحصيلی 93-1392 بود. در مرحله غربالگری و بر اساس کسب نمره لازم در دو پرسشنامه سازش يافتگی سينها و سينگ و پرسشنامه همدلی بريانت، از ميان 126 دانش آموز، 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمايشی و کنترل جايگزين شدند. يافته‌ها: نتايج تحليل کوواريانس تک متغيری داده ها نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی در سازش‌يافتگی کل دانش آموزان به طور معنا داری مؤثر است. در مورد مؤلفه‌های سازش‌يافتگی نتايج تحليل کوواريانس چندمتغيری داده‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی بر مولفه‌های سازش يافتگی (اجتماعی، عاطفی وتحصيلی) تفاوت معناداری دارد. همچنين نتايج تحليل کوواريانس داده‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی بر همدلی دانش‌آموزان به طور معناداری مؤثر است. نتيجه‌گيری: با توجه به اينکه در برنامه آموزش مهارت های ارتباطی به کيفيت تعامل اجتماعی و هيجانی دانش آموزان با همسالان و محيط اطراف توجه می‌شود و فرصت بهره برداری از اين مهارت‌ها در محيط‌های واقعی و عينی برای آن‌ها فراهم می گردد، لذا استفاده از اين گونه برنامه‌ها در محيط‌های آموزشگاهی ضرورت دارد.