فراتحلیل اثربخشی بازی درمانی بر اختلال های رفتاری کودکان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر فرا‌تحليل مطالعات اثربخشی بازی درمانی بر اختلال‌های رفتاری کودکان در ايران بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع فراتحليل است، از اين رو با استفاده از پايگاه‌های اطلاعاتی داخلی و خارجی نسبت به يافتن و جمع-آوری تمام گزارش‌های پژوهشی اقدام شد. نمونه مطالعات مورد استفاده شامل22 مطالعه انجام شده از 1375 تا 1391 در سراسر کشور بود که 637 نفر آزمونی را در بر می‌گرفت. داده‌های حاصل از اين 22 مطالعه با روش اندازه اثر تفاوت ميانگين استاندارد شده يا d کوهن برای مدل اثرهای ثابت مورد فرا‌تحليل قرار گرفتند. تمام عمليات آماری با استفاده از ويرايش دوم نرم‌افزار جامع فراتحليل انجام شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان دادند که ميانگين اندازه اثر کلی مطالعات مورد بررسی برای مدل اثرات ثابت برابر 434/0 و برای اثرات تصادفی برابر 477/0 می‌باشد که هر دو معنادار هستند. با توجه به اين که اندازه‌های اثر ناهمگون بودند، نسبت به جست و جوی متغيرهای تعديل کننده اقدام شد. يافته‌ها نشان داد که بين اندازه اثر مطالعات مورد بررسی با توجه به طرح پژوهش و جنسيت آزمودنی‌ها، تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بين اندازه اثر مطالعات مورد بررسی در زمينه اثربخشی بازی درمانی بر اختلال‌های رفتاری کودکان با توجه به سن آزمودنی‌ها، نوع متغير مستقل و تعداد جلسه‌های بازی درمانی تفاوت معناداری وجود داشت. نتيجه‌گيری: برگزاری جلسه‌های بازی درمانی بطور کامل و در جلسه‌های متعدد و در سنين پايين‌تر می‌تواند اختلال‌های رفتاری کودکان را بهبود بخشد.