بررسی عوامل انگیزش شغلی پرستاران بخش‌های ویژه

مقدمه: نيروی انسانی از ارکان مهم هر سازمانی به شمار می آيد و همواره مورد تاکيد صاحب نظران در مديريت منابع انسانی بوده است. پرستاران به عنوان بازوی تواتمند سيستم خدامات بهداشتی درمانی نقش بسزايی در تحول و پيشرفت امور مراقبتی و درمانی دارند. فراهم کردن انگيزش لازم برای انجام کار و توجه به نيروهای انگيزشی پرستاران از جمله مهمترين و در عين حال از پيچيده ترين وظايف يک مدير پرستاری است. روش: در اين مطالعه توصيفی – تحليلی کليه پرستاران بخش‌های ويژه استان سمنان مشتمل بر 100 نفر شرکت داشتند. عوامل انگيزشی مبتنی بر نظريه دو عاملی هرز برگ مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از آزمون‌های مجذور کای و تست فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد که در بين عوامل درونی ماهيت کار (52%) با اهميت‌ترين عامل و مسووليت (34%) کم اهميت ترين عامل می‌باشد. در بين عوامل بيرونی سرپرستی و نظارت (51%) با اهميت ترين عامل و حقوق و دستمزد (29%) کم اهميت ترين عامل می‌باشد. نتايج مطالعه نشان می‌دهد که عوامل درونی اهميت بيشتری در ايجاد انگيزش شغلی پرستاران نسبت به عوامل بيرونی دارد. نتيجه‌گيری: بنابراين بها دادن به حرفه پرستاری و قدردانی و ستايش از پرستاران از طرف جامعه، حرفه‌های مرتبط و بيماران، هم چنين سرپرستی و نظارت صحيح و ارتباط سالم با پرستاران می‌تواند موجب انگيزش بيشتر پرستاران و اعتلای امور بهداشتی و درمانی گردد.