مطالعۀ اثر اضطراب صفت و موقعیت پر فشار بر کارآمدی

چکيده هدف : هدف اين مطالعه استفاده از يک مدل روان شناختی برای توضيح و تبيين اثر تفاوتهای فردی در اضطراب صفت و موقعيت پرفشار، بر کارآمدی پردازش و عملکرد حافظۀ فعال بود. همچنين اين مطالعه در صدد آزمون نظريه کارآمدی پردازش آيزنک و کالو می باشد. اين نظريه پيشنهاد می کند که اضطراب اثر منفی بيشتری بر کارآمدی پردازش نسبت به اثربخشی عملکرد دارد. روش : 283 نفر از دانشجويان دختر سال اول دانشگاه،بخش صفت سياهۀ اضطراب حالت – صفت اسپيلبرگر را تکميل نمودند. پس از نمره گذاری 48 آزمودنی از 25 درصد بالای توزيع به عنوان افراد با اضطراب صفت بالا و 48 آزمودنی از 25 درصد پايين توزيع بعنوان افراد با اضطراب صفت پايين انتخاب شدند. آنها سپس بطور تصادفی بر پايۀ سطح اضطراب ( بالا – پايين ) و قرار گرفتن در معرض تهديد / عدم تهديد در 4 گروه قرار گرفتند. اندازه گيری پاسخهای درست بعنوان شاخصی از نتيجۀ عملکرد يا اثربخشی و زمان صرف شده برای کامل کردن تکليف و ميزان تلاش ذهنی بعنوان اندازه گيری از کارآمدی پردازش محاسبه شد. داده ها با استفاده از تحليل واريانس دو راهه تحليل شد. يافته ها : نتايج حاکی از اثر اضطراب صفت ( بالا در مقابل پايين ) بر ميزان تلاش ذهنی بود. همچنين اثر تعاملی معنی دار اضطراب صفت و شرايط آزمايش بر ميزان زمان و پاسخهای صحيح مشاهده شد. نتيجه گيری: نتايج پيشنهاد می کند که گروه اضطراب بالا تلاش خود را به منظور نگه داشتن سطح عملکرد در مقايسه با گروه اضطراب صفت پايين افزايش داد. زمانيکه شرايط فشارزا بود گروه اضطراب بالا عملکرد پايين تری داشت.