بررسی میزان و ارتباط مهارت فردی با رفتار سازمانی مدیریت زمان

  مقدمه : مديريت زمان از جمله اصول مديريت اثربخش می باشد که نيازمند برخی مهارت ها است. اين مهارت ها به دو گروه مهارت فردی و رفتارسازمانی مديريت زمان تقسيم می شوند.

  هدف از اين مطالعه توصيفيف بررسی و ارتباط سنجی مهارت های فردی و رفتارسازمانی مديريت زمان و همچنين ارتباط سنجی آن دو با برخی متغير ها نظير تخصص حرفه ای، تجربه و خصوصيات دموگرافيک مديران آموزشی يک دانشگاه منتخب بوده است.

  روش : از جامعه آماری اين پژوهش - کليه مديران آموزش مراکز دانشگاه پيام‌نور - با استفاده ا ز روش نمونه‌گيری تصادفی ساده ، تعداد 100 نفر مدير آموزش مر ا کز به ‌طور تصادفی انتخاب گرديدند. بر اساس مطالعات انجام شده ، ابزار سنجش در اين پژوهش شامل يک پرسشنامه محقق ساخته دو قسمتی بود که قسمت اول آن ابزار سنجش ميزان مهارت فردی مديريت زمان و قسمت دوم ابزار سنجش ميزان مهارت سازمانی مديريت زمان و ابعاد ششگانه آن بود .

  يافته ها : يافته ها حاصل از تجزيه و تحليل آماری نشان داد هر چند که رابطه بين مهارت فردی با رفتار سازمانی " مديريت زمان " رابطه مثبت و د ا ر ای ضريب همبستگی 43/0 می‌باشد ( 001/0 P< ) اما ، ميانگين نمرات مهارت فردی و رفتار سازمانی مديريت زمان در بين مديران زن و مرد و مديران متخصص و غير متخصص از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت .

  نتيجه گيری : با توجه به اهميت برخورداری از مهارت مديريت زمان در ارتقاء رهبری و بهره وری سازمانی، لازم است که مراکز آموزشی کشور عنايت و توجه بيشتری را به اين مبحث معطوف دارند و ارتقاء توانمندی مديران در کسب مهارتهای فردی مديريت زمان اثر مثبت بر رفتار های سازمانی مديريت زمان و در نتيجه افزايش بهره وری سازمان گردد.

  نتيجه گيری : ميزان رفتار سازمانی مديريت زمان را تا حدودی می توان براساس ميزان مهارت فردی مديريت زمان آنان تبيين نمود.