بررسی رابطه نماز با جهت گیری مذهبی و سلامت روان

اين تحقيق با هدف تعيين رابطه بين اهميت دادن به نماز با جهت گيری مذهبی و سلامت روان در کارکنان دانشگاه و افراد غير شاغل در دانشگاه انجام شده است.

  روش: جامعه آماری اين تحقيق کارکنان دانشگاه و افراد عادی غير شاغل در دانشگاه بود. 300 نفر (150 نفر از کارکنان دانشگاه و 150 نفر از افرادی که در دانشگاه شاغل نبودند) به صورت فردی و دردسترس انتخاب و پرسشنامه‌های جهت گيری مذهبی آلپورت و سلامت عمومی گلدبرگ را تکميل کردند. داده های بدست آمده با استفاده از روشهای آماری خی دو و آزمون t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

  نتايج: مقايسه نتايج بدست آمده بين نمونه مورد بررسی در کارکنان دانشگاه و افراد خارج از دانشگاه در رابطه با اهميت دادن به خواندن نماز، بيانگر وجود تفاوت معنادار (01/0 p< ) بين آنها است. بعلاوه جهت گيری مذهبی در کارکنان دانشگاه بيشتر درونی ولی در افراد خارج از دانشگاه، بيشتر بيرونی است. همچنين در کارکنان دانشگاه، نشانه های جسمانی، اضطراب و بيخوابی، نارسايی در عملکرد اجتماعی و افسردگی کمتر و سلامت روانی بطور کلی بهتر از افراد خارج از دانشگاه است.

  نتيجه گيری: با توجه به نقش نماز و جهت گيری مذهبی در سلامت روان، بنظر می رسد مسئولين فرهنگی جامعه، به ويژه مسئولين فرهنگی دانشگاه، بايد به آن توجه ويژه نمايند و برنامه های خاصی در اين راستا پيش بينی کنند.